Ιθαγένεια 2ης γενιάς και οι αποκλεισμένοι

Η συζήτηση για την ιθαγένεια των νέων δεύτερης γενιάς ακόμα συνεχίζεται τόσο σε πολιτικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο.

Φώτο: Από την ειδική επιτροπή της Βουλής για το θέμα της ιθαγένειας της δεύτερης γενιάς στις 10/06/2015.

Οι άμεσα ενδιαφερόμενοι είπαν τις απόψεις τους και όλοι ζητούν το ίδιο πράγμα, να αναγνωριστούν ως ισότιμοι πολίτες σε μια χώρα που δεν γνώρισαν εκτός από αυτήν.

Να τους δοθεί το δικαίωμα να πραγματοποιήσουν τα απλά όνειρα τους.

Χαιρετίζουν την πρωτοβουλία του αρμόδιου Υπουργείου και των συνεργατών του να προβεί στο σχεδιασμό ενός νόμου που θα επιχειρήσει να αποδώσει την ιθαγένεια στη δεύτερη γενιά νέων μεταναστευτικής καταγωγής αλλά παράλληλα κρίνουμε χρήσιμο να υπογραμμίσουμε κάποια σημεία, μέσα από τα οποία πιστεύουμε, πως θα είναι εφικτή η επίλυση ορισμένων εμποδίων, που το Σχέδιο Νόμου δείχνει να εμφανίζει για ένα σημαντικό αριθμό νέων δεύτερης γενιάς.

Φώτο: Εκπρόσωποι της Almasar και του ΕΦΜ στη Βουλή 10/06/2015.

«πλέον δεν είμαστε μια γενιά που απλά θα επικροτεί πολιτικές αλλά σκέπτεται λογικά, υπολογίζοντας πως υπάρχει η απόφαση του ΣτΕ στο συγκεκριμένο θέμα και συμμερίζεται ταυτόχρονα τα ανθρώπινα δικαιώματα αλλά κυρίως το μέλλον μιας νέας γενιάς που σχηματίζεται».

Είναι προφανές, ότι τα παιδιά που έχουν γεννηθεί και μεγαλώσει στην Ελλάδα (γνωστά και ως δεύτερη γενιά), δεν θα μπορέσουν να συμμετάσχουν όλα στη διαδικασία κτήσης της ιθαγένειας εκ μέρους της Almasar και του Ελληνικού Φόρουμ Μεταναστών παραθέτουμε ορισμένες περιπτώσεις παιδιών που αποκλείονται από τον νόμο:

1. Παιδιά που φοιτούν σε ελληνικά σχολεία, αλλά δεν καταφέρνουν να ολοκληρώσουν τη φοίτησή τους, λόγω εκπαιδευτικής διαρροής. Δηλαδή, ακριβώς εκείνα τα παιδιά που οι οικογένειες τους  βρίσκονται στη δεινότερη κοινωνικο-οικονομική κατάσταση. Δηλαδή μπορεί να είναι 25-30 ετών και να μην έχει βγει από την χώρα ούτε μια μέρα αλλά παραταυτα αποκλείεται.
2. Παιδιά που φοιτούν στα λεγόμενα «ξένα» σχολεία που στο ωρολόγιο πρόγραμμά τους, τα σχολεία αυτά έχουν εντάξει την εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας και  πολιτισμού, γεγονός που σημαίνει, ότι οι μαθητές των σχολείων μετέχουν της ελληνικής παιδείας.
3. Είναι σημαντικό επίσης να συμπεριληφθούν στο Σ/Ν παιδιά μεταναστών με αναπηρίες (ΑΜΕΑ), τα οποία γεννιούνται στην Ελλάδα, αλλά λόγω των ιδιαίτερων αναγκών τους ή του αποκλεισμού τους από τις δομές του δημοσίου δεν μπορούν να φοιτήσουν σε ελληνικά σχολεία
4. Παιδιά των οποίων οι γονείς διατηρούν για πολλά χρόνια την ιδιότητα του αιτούντος άσυλο και ενώ έχουν αναπτύξει πραγματικούς βιοτικούς δεσμούς με τη χώρα αυτή δεν μεταφράζονται σε κανέναν νομικό έρεισμα που να το αναγνωρίζει, καθώς εξαρτώνται από τη μετέωρη κατάσταση των γονέων τους.

Επειδή πλέον όμως σαν γενιά αλλά και σαν οργάνωση δεν έχουμε ως αυτοσκοπό απλά να παραπονεθούμε αλλά και να προτείνουμε λύσεις. Λύσεις που είναι εφικτές κατά την άποψη μας.

Έτσι λοιπόν:

• Για τις πρώτες δύο ομάδες (1,2) θα μπορούσαν να ακολουθήσουν τη διαδικασία της πολιτογράφησης, με μείωση του παραβόλου από 700 σε 100 ευρώ, και επίσπευση της διαδικασίας με τη μορφή του “fast track”. Ενώ για την τρίτη ομάδα (παιδιά ΑΜΕΑ), προτείνουμε να αντιμετωπιστεί ως ειδική ομάδα με την κανονική ρύθμιση που ακολουθείται βάσει του Σ/Ν
4. Αναφορικά με την τέταρτη ομάδα, προτείνουμε ένταξη των γονέων (μακροχρόνιοι αιτούντες άσυλο), στο άρθρο 8, με την παραίτησή τους από την ιδιότητα του αιτούντος άσυλο, και την απόκτηση του νομικού καθεστώτος του μετανάστη. Αυτό θα διευκόλυνε την πρόσβαση των παιδιών τους στην ιθαγένεια.

«Τέλος, εννοείτε πως θα θέλαμε έναν ποιο δίκαιο νόμο χωρίς αποκλεισμούς αλλά παρ’ όλα αυτά θεωρούμε πως ο συγκεκριμένος νόμος είναι ένα θετικό βήμα αναγνώρισης της δεύτερης γενιάς ανοίγοντας τον δρόμο για μια ποιο ισότιμη και πλήρη ένταξη στην Ελληνική κοινωνία»